Vladimir Novović

Nakon što je bio pripravnik i stručni saradnik u Višem sudu u Podgorici, od 2004. do 2009. godine, Novović je izabran za sudiju Osnovnog suda u Danilovgradu. 2014. godine napreduje u Viši sud u Podgorici gdje potom, narednih osam godina, sudi u slučajevima ubistava, trgovine drogom i teških delikata. Kao sudija za istragu vodio je slučaj protiv porodice Marović u vezi sa malverzacijama sa opštinskim zemljištem u Budvi. Kao sudija Višeg suda prihvatio je sporazum o priznanju krivice koji je tužilaštvo zaključilo sa Dejanom Šarcem, koji je pod dejstvom kokaina automobilom izazvao saobraćajnu nesreću u kojoj je smrtno stradala Valentina Gazdić. Šarac je osuđen na godinu i četiri mjeseca zatvora, međutim, ovaj sporazum je kasnije poništen, da bi Šarac u redovnom postupku i pred drugim sudijom na kraju osuđen na zatvorsku kaznu od dvije godine. Donio je i prvostepenu presudu protiv Mašana Čogurića, kojim ga je osudio na 13 i po godina zatvora zbog ubistva braće Ćulafić u Podgorici. Nakon što je istu kaznu zatvora za Čogurića izrekla i sudija Vesna Moštrokol, u ponovljenom postupku, ipak, njega je Apelacioni sud u martu 2021. godine osudio na 20 godina zatvora. U maju 2017. godine donio je oslobađajuću presudu u predmetu protiv Andrije Mandića i Slavena Radunovića, koji su se teretili za pokušaj nasilne promjene ustavnog poretka za vrijeme demonstracija u oktobru 2015. godine. Pred kraj sudijskog mandata bio je i član Sudskog savjeta Crne Gore. Od marta 2022. godine rukovodi Specijalnim državnim tužilaštvom Crne Gore, koje je od tada otvorilo više postupaka protiv bivših javnih funkcionera iz tužilaštva i policije, najčešće na osnovu prepiske iz SKY komunikacije.